انجمن ملی حفاظت از آتش‌سوزی (NFPA) تخمین می‌زند که سالانه به طور متوسط 37000 آتش‌سوزی در تولیدات صنعتی در ایالات متحده رخ می‌دهد. از این میان، علل اصلی تجهیزات پخت و پز، تجهیزات گرمایشی و تجهیزات توزیع برق و روشنایی هستند. هنگام آتش‌سوزی ممکن است صدمات جدی یا مهلکی به کارگران وارد شود و صدمات زیادی به اموال وارد آید. این 37000 آتش‌سوزی یک میلیارد دلار خسارت مستقیم به دارایی وارد می‌کند.
اخبار جدید: جزئیات کامل درباره آتش سوزی منیریه واقع در خیابان ولیعصر تهران
ایمنی در برابر آتش سوزی در محل کار مهم است، زیرا ممکن است در هر مکان و هر زمان اتفاق بیفتد. هر مرکز باید به کدهای آتش‌نشانی پایبند باشد، ارزیابی کاملی از خطرات آتش‌سوزی موجود انجام دهد، درک گسترده‌ای از تجهیزات مهار آتش داشته و یک برنامه اضطراری جامع در دست اجرا داشته باشد. با آموزش و آماده‌سازی می‌توانید به کاهش خطر آتش‌سوزی در تاسیسات خود کمک کنید و اطمینان حاصل کنید که کارگران می‌دانند در صورت بروز آتش‌سوزی چه باید بکنند.
مقررات و استانداردهای ایمنی در برابر آتش سوزی در محل کار
در ایالات متحده، سه سازمان اصلی، مجری مقررات ایمنی در برابر آتش‌سوزی هستند. این‌ها IFC کد آتش‌نشانی بین المللی، OSHA و NFPA هستند.
ستایش لجستیک به عنوان یکی از با سابقه‌ترین شبرکت‌ها با ۷۰ سال فعالیت در حوزه لجستیک و حمل و نقل، اجاره انبار در تهران،انبارداری لاستیک، اجاره سوله تهران و اجاره انبار وسایل منزل دارای انبارهای کالاهای بازرگانی در منطقه کهریزک است که جواز کسب معتبر دارد.
NFPA منبع اصلی خطرات و ایمنی آتش‌سوزی است. چندین کد NFPA در مورد محل کار وجود دارد که از اهمیت ویژه ای برخوردار است:
- NFPA 30: کد مایعات قابل اشتعال، که بر ذخیره‌سازی مایعات قابل اشتعال تمرکز دارد. برچسب‌های ایمنی موجود در این مایعات باید نام، هشدار و نقطه اشتعال را ذکر کنند.
- NFPA 70: کد برق ملی (NEC) این کد برای متخصصان برق ضروری است، زیرا روش‌هایی را برای نصب ایمن تجهیزات سیم‌کشی برق ایجاد می‌کند.
- NFPA 72: کد هشدار دهنده و سیگنالینگ ملی. این کد استانداردهای مربوط به تشخیص آتش و ارتباطات اضطراری را فراهم می‌کند، و همچنین سیستم‌های اطلاع رسانی جمعی برای تهدیدهای عمومی‌مانند موارد اضطراری هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی را پوشش می‌دهد.
- NFPA 99: ایمنی در برابر آتش در تاسیسات بهداشتی، یک کد تخصصی است که برای رسیدگی به محیط و خطرات مراقبت‌های بهداشتی تصویب شده‌است. در سال 2012، NFPA 99 به جای استاندارد به یک کد تبدیل شد و یک رویکرد مبتنی بر ریسک را در پیش گرفت.
- NFPA 704: سیستم استاندارد برای شناسایی خطرات مواد برای واکنش اضطراری است و به چهار بخش کدگذاری رنگی تقسیم می‌شود و قابلیت اشتعال، بی ثباتی، خطرات بهداشتی و اقدامات احتیاطی ویژه را پوشش می‌دهد.
International Fire Code (IFC) که توسط شورای کد بین المللی تأسیس شده‌است، سندی است که در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده و ایمنی در برابر آتش را تضمین می‌کند و الزامات لازم را برای سیستم‌های حفاظت از آتش و همچنین برنامه‌های پیشگیری از آتش‌سوزی را تعیین می‌کند. در حال حاضر در 40 ایالت مورد استفاده قرار می‌گیرد و با هدف استفاده در سراسر جهان ایجاد شده‌است.
بیشتر بدانید: خطراتی که ایمنی انبار و سلامت کارگران را به خطر می‌اندازد!!
یکی از محورهای اصلی OSHA پیشگیری از آتش‌سوزی در محل کار است. استاندارد OSHA 1910.39، “برنامه‌های پیشگیری از آتش‌سوزی” الزاماتی را تعیین می‌کند که به کارفرمایان کمک می‌کند خطر آتش‌سوزی را کاهش دهند و در صورت بروز آتش‌سوزی از ایمنی کارمندان اطمینان حاصل کنند. این استاندارد الزامات مورد نیاز برای یک طرح پیشگیری، خروج اضطراری، آموزش کارمندان، گزینه‌های مهار آتش و شناسایی مواد قابل اشتعال یا قابل احتراق و منابع احتراق را شامل می‌شود. اگر محل کار شما ده یا بیشتر کارمند دارد، لازم است که یک برنامه پیشگیری از آتش‌سوزی داشته باشید.
خطرات آتش سوزی در محل کار
اولین قدم برای ایمنی در برابر آتش‌سوزی ارزیابی وجود خطرات ناشی از آتش‌سوزی در محل کار شما است. در بیشتر تأسیسات، سه نوع خطر اصلی برای ارزیابی وجود دارد: خطرات الکتریکی، مواد قابل احتراق و مواد قابل اشتعال.
بین سال‌های 2011 و 2015، تجهیزات روشنایی و توزیع برق عامل اصلی ایجاد آتش‌سوزی در سازه‌ها در شرکت‌های صنعتی بودند. مسائل الکتریکی، مانند سیم‌های فرسوده و آسیب دیده، صفحات برقی و بخاری مسدود شده و مدارها منجر به آتش‌سوزی می‌شوند. آتش‌سوزی نیز معمولاً در اثر حوادث الکتریکی ایجاد شده و نگهداری از سیم‌های برق و سایر تجهیزات الکتریکی باید به طور منظم انجام شود.
آتش‌سوزی در محل کار نیز معمولاً به دلیل ذخیره نامناسب مواد قابل اشتعال یا تجمع گرد و غبار قابل احتراق است. بسیاری از تأسیسات مایعات قابل اشتعال مانند حلال‌ها و رنگ‌ها را نگهداری می‌کنند، یا خطر گرد و غبار قابل احتراق از زغال سنگ، فلزات و محصولات غذایی مانند غلات وجود دارد. تفاوت بین “قابل اشتعال بودن” و “قابل احتراق بودن” این است که مواد قابل اشتعال دارای نقطه اشتعال کم هستند (دمای پایین که در آن بخارات سطح مشتعل می‌شوند)، و مواد قابل احتراق دارای نقطه اشتعال زیاد هستند. هر دو خطرناک هستند و باید به درستی نگهداری و ذخیره شوند.
انفجارهای گرد و غبار خطر جدی است که اغلب نادیده گرفته می‌شود. برای وقوع انفجار گرد و غبار باید پنج عنصر وجود داشته باشد: وجود گرد و غبار، پراکندگی گرد و غبار، اکسیژن در هوا، فضای محبوس و منبع احتراق. این‌ها به عنوان “پنج ضلعی انفجار گرد و غبار” شناخته می‌شوند. خطرات احتراق گرد و غبار در صنایع مختلف وجود دارد و بسیار کشنده است به دلیل اینکه یک انفجار اولیه باعث پراکنده شدن گرد و غبار اضافی می‌شود و در نهایت منجر به انفجار ثانویه و مخرب می‌شود. در این انفجارهای ثانویه غالباً صدمات مهلک و خسارات گسترده‌ای به اموال وارد می‌شود.
شناسایی مواد و منابع احتراق
OSHA 1910.39 ایجاب می‌کند که در یک بخش از برنامه پیشگیری از آتش‌سوزی هر مرکز، مواد قابل اشتعال یا قابل احتراق در داخل تاسیسات و همچنین منابع احتراق احتمالی مشخص شود. مواد براساس رده بندی طبقه بندی می‌شوند:
- کلاس A، موادی مانند چوب، پارچه و کاغذ که به خودی خود مشتعل نمی‌شوند اما پس از قرار گرفتن در معرض منبع گرما می‌سوزند.
- کلاس B، کلیه مواد مایع، گریس و گاز که هنگام قرار گرفتن در معرض منابع احتراق می‌سوزند.
- کلاس C، مواد و تجهیزات الکتریکی. این مواد خیلی سریع باعث آتش‌سوزی می‌شوند و خطر جدی را به همراه دارند.
- کلاس D، هر ماده‌ای فرار است و می‌تواند به سرعت مشتعل شود، مانند منیزیم، پتاسیم و سدیم.
نمونه‌هایی از منابع اشتعال عبارتند از:
- شعله‌های باز مانند اجاق گاز، فندک در مناطق سیگار کشیدن، و مشعل‌های جوشکاری.
- جرقه‌های اره چوبی یا فلزی و انواع دیگر تجهیزات.
- منابع حرارتی sch به عنوان موتورهای احتراقی، بخاری‌ها، اجاق‌ها و ماشین آلاتی که در حین کار گرما تولید می‌کنند.
- اشتعال شیمیایی از مواد شیمیایی که در دمای طبیعی عامل احتراق می‌شوند.
SDSها برگه‌های اطلاعات ایمنی برای ایمنی در برابر آتش هستند که توسط تولید کننده، توزیع کننده یا وارد کننده یک ماده شیمیایی تهیه می‌شوند و روش‌های نگهداری ایمن و همچنین اقدامات احتیاطی ویژه برای جلوگیری از آتش‌سوزی را مشخص می‌کنند. آن‌ها همچنین شناسایی خطرات و اقدامات مربوط به اطفای حریق در صورت ایجاد آتش‌سوزی در مواد شیمیایی را توصیف می‌کنند. اگر محل کار شما شامل مواد شیمیایی است SDS گزینه‌ی خوبی برای برنامه ایمنی در برابر آتش است.
انواع خاموش کننده آتش
OSHA و NFPA هر دو نیاز دارند كه تاسیسات دارای تجهیزات تشخیص و مهار آتش باشند و در طرح پیشگیری از آتش قرار داده شوند. این تجهیزات شامل سیستم‌های مهار آتش، هشداردهنده‌های دود و کپسول‌های آتش نشانی است.
سیستم مهار کننده آتش
سیستم‌های آب پاش معمولاً برای خاموش کردن آتش استفاده می‌شوند. بسته به مواد یا تجهیزات درگیر، برخی از آتش‌سوزی‌ها باید توسط انواع دیگر مایعات یا کف‌ها مهار شوند. در سیستم‌های اطفای حریق هدف اصلی محافظت از یک منطقه است تا خاموش کردن شعله‌های آتش. نمونه‌های متداول عبارتند از:
سرکوب کننده آتش شیمیایی
- سرکوب شیمیایی خشک، که باعث خاموش شدن شعله‌های ناشی از مایعات قابل اشتعال یا قابل احتراق می‌شود. این امر اغلب در اتاق‌های کوره، اتاق‌های مکانیکی یا مناطقی که مایعات قابل اشتعال در آن‌ها ذخیره می‌شود، استفاده می‌شود.
- سرکوب شیمیایی مرطوب، که نوعی کف بخار را تشکیل می‌دهد و از احتراق مجدد مواد جلوگیری می‌کند. بیشتر در آشپزخانه استفاده می‌شود.
- دی اکسید کربن، که نیاز به تمیز کردن مواد به جامانده از خود را ندارد و اغلب در اتاق‌های رایانه و اتاق‌های بایگانی استفاده می‌شود.
هشدار دهنده آتش
هشداردهنده‌ها باید هر ماه یک بار آزمایش شوند و پس از ده سال کاملاً تعویض شوند. همان‌طور که هشداردهنده‌های دود باعث نجات جان افراد در حین آتش‌سوزی در خانه می‌شود، در محیط کار نیز باعث نجات جان افراد می‌شود و برای تخلیه سریع و کارآمد یک مرکز ضروری است.
کپسول آتش نشانی
کپسول‌های آتش‌نشانی یکی از مهم‌ترین تجهیزات آتش‌نشانی است که یک مرکز می‌تواند داشته باشد. NFPA 10 استاندارد خاموش کننده‌های قابل حمل را ارائه می‌دهد، که قرار است اولین خط دفاعی در برابر آتش‌سوزی‌هایی باشد که اندازه محدودی دارند.
بیشتر بدانید: مهم‌ترین نکات و اصول ایمنی و حفاظت کالا در انبار را بشناسید.
انواع کپسول آتش نشانی
مانند سیستم‌های مهار آتش، انواع مختلفی از خاموش کننده‌ها وجود دارد که به منظور خاموش کردن شعله‌های آتش استفاده می‌شود. استفاده از خاموش کننده صحیح برای شرایط خاص بسیار مهم است، زیرا انتخاب دستگاه اشتباه می‌تواند وضعیت را بیشتر خطرناک کند و یا خطرات دیگر مانند شوک الکتریکی یا انفجار را سبب شود. هر خاموش کننده با درجه‌بندی کلاس فروخته می‌شود که با یک حرف و نماد برای نوع حریق مشخص می‌شود:
- رتبه A کلاس، مشخص شده با حرف A در داخل یک مثلث سبز. این خاموش کننده‌ها برای خاموش کردن آتش حاصل از مواد قابل احتراق معمولی مانند پارچه، پلاستیک، چوب و کاغذ در نظر گرفته شده اند.
- کلاس B، مشخص شده با حرف B در داخل یک مربع قرمز. منظور از این کار خاموش کردن آتش است که در اثر مایعات قابل اشتعال مانند رنگ، روغن و بنزین ایجاد می‌شود.
- کلاس C، یک حرف C در داخل یک دایره آبی. برای مبارزه با آتش‌سوزی‌هایی که شامل تجهیزات الکتریکی بوده طراحی شده‌اند. هنگامی‌که تجهیزات از برق خارج شدند، می‌توان از خاموش کننده کلاس A یا کلاس B استفاده کرد.
- کلاس D، یک حرف D در داخل یک ستاره زرد. برای خاموش کردن آتش از آلیاژهای فلز قابل احتراق و انواع دیگر مواد قابل احتراق استفاده می‌شوند و حاوی عواملی هستند که به طور خاص با فلز در حال سوختن واکنش نشان نمی‌دهند.
- کلاس K، حرف K درون یک شش ضلعی در آتش‌سوزی محیط‌های پخت و پز مانند چربی، چربی‌های حیوانی و روغن استفاده شوند و یک کف صابونی ایجاد می‌کنند که از بخار را برای خاموش کردن آتش استفاده می‌شود.
برخی از کپسول‌های آتش‌نشانی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای بیش از یک نوع ماده یا آتش‌سوزی مورد استفاده قرار می‌گیرند و به عنوان خاموش کننده‌های ABC یا BC شناخته می‌شوند. کارکنان باید در رده‌های مختلف کلاس آموزش ببینند، به خصوص اگر محل کار آن‌ها شامل مواد منحصر به فردی مانند تجهیزات الکتریکی یا وسایل آشپزی باشد، بنابراین آن‌ها می‌فهمند که چگونه آتش را در منطقه خود به طور صحیح خاموش کنند.
PPE برای ایمنی در برابر آتش سوزی
آتش‌نشانان ملزم به استفاده از وسایل حفاظت شخصی گسترده هستند. بیشتر کارگران در عملیات روزمره به این نوع PPE نیازی ندارند. لباس‌های مقاوم در برابر شعله برای کارگرانی که با مایعات قابل اشتعال یا مواد شیمیایی، در آشپزخانه، جوشکاری، با اره و سایر تجهیزات کار می‌کنند، وجود دارد. لباس‌های مقاوم در برابر شعله (لباس FR) دارای یک رده خطرناک است که توسط NFPA ایجاد شده‌است. هرچه درجه بالاتر باشد، سطح حفاظت بالاتر خواهد بود.
آموزش کارکنان برای ایمنی در برابر آتش سوزی
در حالی که مشاغل خاصی مانند جوشکار و برق به سطح بالایی از آموزش نیاز دارند، هر کارمندی در هر شغلی باید در مورد پیشگیری عمومی و استراتژی‌های ایمنی آموزش ببیند تا بداند چگونه منطقه خود و خود را ایمن نگه دارد. OSHA 1910.39 الزامات آموزشی عمومی را که هر کارمند باید دریافت کند تعیین می‌کند که شامل موارد زیر است:
درک خطرات آتش‌سوزی و منابع احتراق احتمالی در مجاورت آن‌ها که اغلب اولین قدم در یک برنامه ایمنی در برابر آتش است.
خروج اضطراری، آموزش باید شامل مکان‌های خروجی، نحوه شناسایی آن‌ها و نزدیک‌ترین مکان به محل کارمندان باشد.
تمرینات آتش‌نشانی، این کارها باید به طور منظم انجام شود تا کارگران در هنگام آتش‌سوزی تمرین کنند که چه کار کنند و به کجا بروند.
کپسول‌های اتش‌نشانی، اگر خاموش کننده‌ها برای استفاده کارمندان در نظر گرفته شده باشد، کارفرما باید آموزش‌هایی را اجرا کند تا کارگران با اصول خاموش کننده و نحوه استفاده از آن آشنا شوند. این آموزش باید هنگام استخدام کارگر و همچنین هر سال یکبار انجام شود و باید شامل چند نوع کپسول آتش‌نشانی براساس مواد موجود در منطقه باشد.
بسته به خطرات و عملکردهای مرتبط، آموزش اضافی ممکن است لازم باشد. کارفرما مسئول شناسایی این نیازهای اضافی و ارائه آموزش‌های مناسب است. آمادگی گسترده و درک اساسی از ایمنی در برابر آتش‌سوزی برای هر کارگر یک امر حیاتی است.
منبع : https://www.creativesafetysupply.com/articles/fire-safety-in-the-workplace/
